لغت نامه دهخدا بی طالعی. [ ل ِ ] ( حامص مرکب )نکبت. بدبختی. بی نصیبی. بداقبالی. ( ناظم الاطباء ):غصه بی طالعی بین کز فلک درد هست و نیست تسکین ای دریغ.خاقانی.
