بی صدایی

لغت نامه دهخدا

بی صدایی. [ ص َ / ص ِ] ( حامص مرکب ) حالت و کیفیت بی صدا. سکوت. خاموشی.

فرهنگ فارسی

حالت و کیفیت بی صدا ٠ سکوت ٠ خاموشی
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم