بی حدوث

لغت نامه دهخدا

بی حدوث. [ ح ُ ] ( ص مرکب )زایل نشدنی. قدیم. جاودان. همیشه. باقی :
باد رایت بی تباهی باد شخصت بی حدوث
باد جاهت بی تناهی باد جانت بی ضرر.سنائی.

زایل نشدنی ٠ قدیم ٠ جاودان ٠ همیشه ٠ باقی ٠