بهشتی صفت

لغت نامه دهخدا

بهشتی صفت. [ ب ِ هَِ ص ِ ف َ ] ( ص مرکب ) چون بهشتی. بهشتی مانند. خوب :
بهشتی صفت هرچه درخواستند
بر آن مائده خوان برآراستند.نظامی.دهی چون بهشتی برافروخته
بهشتی صفت حله بردوخته.نظامی.