بهانه گرفتن

لغت نامه دهخدا

بهانه گرفتن. [ ب َ ن َ / ن ِ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) بهانه گیری. پی موضوع مجعول گردیدن. ایراد گرفتن :
صوفی و کنج خلوت سعدی و طرف صحرا
صاحب هنر نگیرد بر بی هنر بهانه.سعدی.نصیحتی کنمت بشنو و بهانه مگیر
هر آنچه ناصح مشفق بگویدت بپذیر.حافظ.و رجوع به ماده بعد شود.