لغت نامه دهخدا بلندبالایی. [ ب ُ ل َ ] ( حامص مرکب ) حالت و چگونگی بلندبالا. بلندقدی. بلندقامتی. ( از فرهنگ فارسی معین ). رجوع به بلندبالا شود.
