بلادیده

لغت نامه دهخدا

بلادیده. [ ب َ دی دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) رنج دیده. ( فرهنگ فارسی معین ). آزارکشیده :
بدان تا چو کشتی بدرد ز هم
بلادیدگان را کشد در شکم.نظامی.|| دچارمصیبت شده. ( فرهنگ فارسی معین ).