بقیل

لغت نامه دهخدا

بقیل. [ ب َ ] ( ع ص ) زمین تره بار آور. ( ناظم الاطباء ). رجوع به بقیلة شود.

فرهنگ فارسی

زمین تره بار آور
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال احساس فال احساس فال پی ام سی فال پی ام سی فال اوراکل فال اوراکل فال کارت فال کارت