معنی بطحه | لغت یاب

بطحه

لغت نامه دهخدا

( بطحة ) بطحة. [ ب ُ ح َ ] ( ع اِ ) خو و خصلت ، یقال : هذه بطحة صدق. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).
بطحة. [ ب َ ح َ] ( ع اِ ) اندازه قامت ، یقال هو بطحة رجل ؛ آن قامت یک مرد است. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).
بطحة. [ ب َ ح َ ] ( اِخ ) آبی است در وادیی که آنرا خنوقه گویند. ( از معجم البلدان ).