لغت نامه دهخدا بزرگ پای. [ ب ُ زُ ] ( ص مرکب ) آنکه پای بزرگ دارد. ( یادداشت بخط دهخدا ) : گنگی بلندبینی ، گنگی بزرگ پای محکم سطبرساقی ، زین گردساعدی.عسجدی.
