بردان

لغت نامه دهخدا

بردان. [ ب َ ] ( ع اِ ) تثنیه برد، صبح و شام و فی الحدیث من صلی البردین دخل الجنة. ( از اقرب الموارد ) ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ). بامداد و شبانگاه. ( مهذب الاسماء ). رجوع به برد شود. || ( ص ) مردیکه در بدن خویش سردی احساس کند. ( ناظم الاطباء ).
بردان. [ ب َ ] ( اِ ) شیره گیاهی است بغایت بدبو و گنده. ( برهان ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).
بردان. [ ] ( اِخ ) شهرکی است بعراق بر شمال بغداد بر مشرق دجله جایی آبادان. ( حدود العالم ). و نیز نام چند جایگاه است. رجوع به مراصد الاطلاع شود. || چشمه ای در نخله شامیه. || آبی در حجاز بنی نصر را. || آبی در سماوة. || دهی در نجد و از آن ده است ابوعلی بردانی شیخ سلفی. || دهی در کوفه. || نهری در طرسوس. || نهری در مرعش. || چاهی در تباله. || موضعی در بلاد نهد یمن. || موضعی به یمامه. || آبی شور در حمی.
بردان. [ ب َ ] ( اِخ ) وردان. وارتان. اشک نوزدهم پسر اردوان که بنا بروایتی از یوسف فلاویوس پس از پدر بتخت سلطنت نشست. رجوع به ایران باستان ص 2413 ببعد شود.

فرهنگ فارسی

نوزدهمین پادشاه اشکانی ( ۴۵ - ۴۲ یا ۴۶م . ) پسر اردوان سوم . وی به سبب شقاوت و بیرحمی بدست اطرافیان خود کشته شد .
وردان وارتان .

فرهنگ اسم ها

اسم: بردان (پسر) (فارسی) (تاریخی و کهن) (تلفظ: bardān) (فارسی: بردان) (انگلیسی: bardan)
معنی: نام یکی از پادشاهان اشکانی، ( اعلام ) ( = وردان، وارتان ) شاه اشکانی یا اشک نوزدهم پسر اردوان [، میلادی] که به دست هواداران گودرز کشته شد

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] بَرَدان، شهری قدیم در عراقِ عصر عباسی می باشد.
به گفته جغرافی نویسانِ مسلمان ، بَرَدان در حدود ۲۴ کیلومتری شمال بغداد ، سر راه سامرا و با فاصله ای اندک از کرانه شرقی دجله ، کمی بالاتر از محل تلاقی نهرالخالص و دجله، قرار داشته است.
نهرالخالص، که شاخه ای از رود نَهرَوان (یا دیاله) بود، از کنار بردان می گذشت.
اقامت گاه منصور عباسی
منصور ، خلیفه عباسی، پیش از آن که مصمّم شود که پایتختی جدید در محل بغداد کنونی بسازد، بردان را مدتی کوتاه اقامت گاه خود قرار داد.
قبرستان بردان
در نیمه شرقی بغداد، پلی و خیابانی و دروازه ای ، و پس از آن هم قبرستانی بود که «بردان» خوانده می شد و تا شهر بردان دو منزل فاصله داشت.
محل شهر بردان
...