بثی
بثی. [ ب َث ْ ی ی ] ( ع ص ، اِ ) آنکس که زیاد مدح خلق کند. ( از اقرب الموارد ). بسیار مدح کننده مردم. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). || بسیاربار. ( از اقرب الموارد ). مردم بسیارخشم. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ).
آنکس که زیاد مدح خلق کند
[ویکی الکتاب] معنی بَثِّی: اندوه شدیدم
ریشه کلمه:
بثث (۹ بار)ی (۱۰۴۴ بار)
