لغت نامه دهخدا ببار نشستن. [ ب ِ ن ِ ش َ ت َ ] ( مص مرکب ) میوه و گل آوردن. به بار آمدن. بار دادن. گل و میوه دادن.آغاز میوه دادن کردن. || به دربار نشستن.بار دادن. اجازه درآمدن به حضور دادن: بکردار شاهان نشیند به بارابا یوز در دشت جوید شکار.فردوسی.
