لغت نامه دهخدا ( بالدة ) بالدة. [ ل ِ دَ ] ( ع اِ ) از اتباع تالده است. و منه حدیث العباس : فهی تالدة بالدة. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). و رجوع به تالدة شود.
