انده خور

لغت نامه دهخدا

انده خور. [ اَ دُه ْ خوَرْ / خُرْ ] ( نف مرکب ) اندوه خور :
مهر فرزندی بر خواجه فکنده ست جهان
زآنکه چون مادر انده خور انده بر اوست.فرخی.

فرهنگ فارسی

اندوه خور
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم