اسلحه خانه

لغت نامه دهخدا

اسلحه خانه. [ اَ ل ِ ح َ / ح ِ ن َ / ن ِ ]( اِ مرکب ) آنجا که سلاحها را حفظ کنند. جای سلاحها.

فرهنگ عمید

جای نگه داری انواع سلاح ها، جبه خانه، قورخانه.

فرهنگ فارسی

( اسم ) جایی که در آن سلاحها را نگاهداری میکنند .

دانشنامه عمومی

اسلحه خانه یا سلاح خانه، به محل انبار، نگهداری و گردآوری سلاح ها، ابزار، تجهیزات و مهمات جنگی گفته می شود. اسلحه و مهمات از اسلحه خانه به آوردگاه ها گسیل می شوند. اسلحه خانه می تواند ساختمانی ویژه برای خودش باشد یا پاره ای از یک ساختمان دیگر. در گذشته گاه به جای اسلحه خانه از واژهٔ جُبّه خانه بدین منظور استفاده می شده است. جُبّه، وام واژه ای عربی است - در اینجا - به معنی زره و سرنیزه ( یا بخشی از سرنیزه ) ؛ عامه آن را «جُباخانه» یا «جیبه خانه» هم می گفتند.
در اسلحه خانه ها علاوه بر مسئلهٔ امنیت و دست برد، یکی از مسائلی که بسیار بدان توجه می شود جلوگیری از هرگونه فعال، مسلح یا انگیخته شدن تجهیزات و مهمات است تا از هرگونه واقعهٔ ناگوار مانند انفجار و … پرهیز گردد؛ از این رو امروزه سلاحها به ط ور کاملاً جداگانه و در قفل و بستی مجزا از مهمّات اندوخته می شوند و از سامانهٔ هشداردهی و اعلام خطر توانمندی هم برخوردار می باشند.
گرچه گاه در زبان فارسی علاوه بر اسلحه خانه، سلاح خانه و جُبّه خانه، «قورخانه» و «زرادخانه» هم به محل نگهداری اسلحه و مهمات گفته می شد ولی در دوران معاصر، بیشتر، این دو واژه ( به ویژه زرادخانه ) به جایی گفته می شود که علاوه بر محل نگهداری و انبار اسلحه، مهمات و تجهیزات نظامی، محل ساختن و تعمیر آنها هم باشد. البته هم پوشانی های معنایی از این دست خاص زبان فارسی نیست و برای مثال در زبان انگلیسی هم، با مراجعه به دیکشنری های معتبر، بین واژه های arsenal و ( armoury ) armory چنین وضعیتی دیده می شود.