افتان خیزان

لغت نامه دهخدا

افتان خیزان. [ اُ ] ( ق مرکب ) در حال افتادن وخاستن. روشی چون روش طیر یا وحشی به تیرخسته. راه رفتن بسان مست ازپادرآمده. افتان و خیزان :
بر کوه شدی و میزدی دست
افتان خیزان چو مردم مست.نظامی.آخر آن مور میان بسته افتان خیزان
چه خطا دید که سرکوفته چون مار برفت.سعدی.و رجوع به افتان و خیزان شود.

فرهنگ فارسی

در حال افتادن و خاستن افتان و خیزان .
گزارش محتوای نامناسب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال پی ام سی فال پی ام سی فال قهوه فال قهوه فال نخود فال نخود فال چوب فال چوب