لغت نامه دهخدا
سزد گر ز خویشان افراسیاب
بدآموز دارد دو دیده پرآب.فردوسی.نگار من که بمکتب نرفت و خط ننوشت
بغمزه مسئله آموز صد مدرس شد.حافظ. || ( ن مف مرخم ) در دست آموز و جز آن ، مخفف آموزیده یعنی آموخته است :
ای دل من زوبهر حدیث میازار
کاین بت فرهخته نیست هست نوآموز.دقیقی.دیگری را در کمند آور که ما خود بنده ایم
ریسمان در پا نباشد مرغ دست آموز را.سعدی. || ( اِمص ) آموزش. عمل آموختن. تعلیم :
چو فارغ شد از پند و آموز مرد
ببستند پیمان و سوگند خورد.شمسی ( یوسف و زلیخا ).
