لغت نامه دهخدا
اربی. [ اَ با ] ( ع ن تف ) زیادتر. زیاده. افزون : و لاتکونوا کالتی نقضت غزلها من بعد قوة انکاثاً تتخذون ایمانکم دَخلاً بینکم ان تکون امةٌ هی اربی من امة انما یبلوکم اﷲ به و لیبینن لکم یوم القیمة ماکنتم فیه تختلفون. ( قرآن 92/16 )؛ و نباشید مانند آنکه گسیخت رشته خود را از پس توانائی ، میگیرید سوگندهای خودتان را بخیانت میان شما که باشد گروهی که آن گروه افزون از گروهی ، جز این نیست می آزماید شما را خدا به آن و تا روشن کند برای شما روز رستخیز آنچه را بودید در آن اختلاف میکردید. ( تفسیر ابوالفتوح ج 3 ص 285 ).
اربی. [ اُ ] ( اِخ ) شهریست تجاری در فرانسه از اعمال رَن علیا، از ناحیه ریبوویلّه ، دارای 3976 تن سکنه.
