اداک

لغت نامه دهخدا

( آداک ) آداک. ( اِ )آدَک. اَداک. خشکی میان آب. آبخو. آبخوست. جزیره.
اداک. [ اَ ] ( اِ ) جزیره و خشکی میان دریا را گویند. ( برهان قاطع ). خشکی بود که در میان دریا باشد و آنرا آبخور و آبخوست و جزیره و آداک نیز نامند. ( جهانگیری ) ( شعوری ). این لغت را صاحب صراح در ترجمه جزیره آورده و اَطَه ترکان همین کلمه فارسی است و ترکان نیز طای اَطه را دال تلفظ کنند. آداک. بضیع. ( منتهی الارب ).

فرهنگ معین

( آداک ) ( اِ. ) خشکی میان دریا، جزیره .

فرهنگ عمید

( آداک ) = جزیره

فرهنگ فارسی

( آداک ) ( اسم ) خشکی میان دریا جزیره آبخوست . آدخ ۱ - ( صفت ) خوب نغز نیکو میمون مبارک . ۲ - ( اسم ) بلندی در زمین تل پشته.
خشکی میان آب جزیره
خشکی میان دریا، جزیره، آبخو، آدک واداک هم گویند
جزیره و خشکی میان دریا را گویند

فرهنگ اسم ها

اسم: آداک (پسر) (ترکی) (تلفظ: adak) (فارسی: آداک) (انگلیسی: adak)
معنی: خشکی میان دریا، جزیره

دانشنامه عمومی

آداک. آداک ( انگلیسی: ADAC ) شرکت و کلوب ترابری آلمانی است، که در سال ۱۹۰۳ م تأسیس شد.
اداک ( به لاتین: Adok ) یک منطقهٔ مسکونی در سودان جنوبی است که در جونقلی واقع شده است.