معنی ابن نصر | لغت یاب

ابن نصر

لغت نامه دهخدا

ابن نصر. [ اِ ن ُ ن َ ] ( اِخ ) ابوعلی حسن بن علی عبدی ملقب به همام. شاعری شیعی از مردم واسط. در دمشق و گاهی بغداد اقامت داشت و بعض بزرگان وقت را مدح می گفت و سپس بخدمت امجد فرمانروای بعلبک پیوست. وفات او به سال 596 هَ. ق. بوده است.
ابن نصر. [ اِ ن ُ ن َ ] ( اِخ ) ابوالحسن علی. متوفی به سال 376 هَ. ق. از ادبای وقت خویش و از کتب اوست : کتاب البراعة و کتاب صحبةالسلطان.