ابن فضلان

لغت نامه دهخدا

ابن فضلان. [ اِ ن ُ ف َ ] ( اِخ ) احمدبن فضلان بن راشدبن حماد. یکی از فقهاء. او بزمان مقتدر خلیفه عباسی از جانب خلیفه با جماعتی از جمله سوسن رسی از بغداد از راه خراسان و بخارا و خوارزم برسالت نزد پادشاه بلغار رفته و در 12 محرم 310 هَ.ق. بدانجا رسیده اند، و او از این سفر سفرنامه ای کرده و مسعودی و اصطخری و یاقوت از آن اقتباس کرده اند.

فرهنگ فارسی

یکی از فقها

دانشنامه آزاد فارسی

اِبن فَضلان (قرون ۳ و ۴ق)
(شهرت احمد بن فضلان بن عباس) سیاح و فقیه مسلمانِ عصر خلیفه مقتدر عباسی (۲۹۵ـ۳۲۰ق). سفرنامۀ او از قدیمی ترین و بهترین گزارش های اولیه مسلمانان دربارۀ ترکان غز، و اقوام بلغار، خزر، و روس در آغاز قرن ۴ق است. ابن فضلان از موالی خلیفه بود. گویا در ۳۰۸ق و یا آغاز سال ۳۰۹ق، پادشاه بلغارها هیئتی را به بغداد فرستاد و از خلیفه برای مبارزه با خزران یهودی یاری خواست. خلیفه نیز هیئتی را که فقیه آن ابن فضلان بود روانۀ سرزمین بلغارها کرد. این هیئت در صفر ۳۰۹ق از طریق بخارا و خوارزم و دریاچۀ آرال و فلات اوست یورت و رودخانۀ یاییق به سواحل رود ولگا رسید. گزارش او از اقوامی که با آن ها روبه رو شده بود، در زمان خود از جهت مطالعۀ احوال قبایل بدوی ترک آسیای میانه و همچنین از جهت مطالعه دربارۀ تاریخ روس ها، خزرها و بلغارها، که در آن زمان نقشی اساسی در اوراسیا و اروپای شرقی داشتند، منحصر به فرد است.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم