بارفتن

لغت نامه دهخدا

بارفتن. [ ف َ ت َ ] ( اِ ) قسمی بلور. نوعی شیشه.

فرهنگ معین

(فَ تَ ) [ ازفر. ] ( اِ. ) فرآورده های بلوری مات به صورت ظروف و اشیاء تزیینی نیمه شفاف که از نوعی خاک چینی ساخته شده اند.

فرهنگ فارسی

قسمی بلور و نوعی شیشه

دانشنامه عمومی

بارفتن ( به انگلیسی: Barfatan ) اصطلاحی است که از دوره قاجار در ایران به نوعی شیشه نیمه شفاف، ضخیم و نقشدار، و نیز بدل چینی گفته شده است. بارفتن را به سبب مشابهت با سنگ اوپال، اوپالین یا اپالی نیز خوانده اند.
بر خلاف شیشه های دیگری که شفافیت در آن ها مطلوب است، گونه های مختلف کدر بارفتن، به رنگ های شیری و آبی روشن و سبزِ روشن و زرد و صورتی مرغوبتر است. در سال 1361، برای اولین بار در ایران هنرمندی به نام صدراله سربندی فراهانی توانست بارفتن با کیفیت بالا و در چند رنگ تولید کند، و "نشان یک هنر" را برای تولید شیشه بارفتن از سازمان میراث فرهنگی کسب کند. اکنون بارفتن را با مارک های آمریکا، فرانسه و چین می شناسند. ظروف بارفتن ساخت آمریکا و چین در دنیا زبان زد هستند.

ویکی واژه

فرآورده‌های بلوری مات به صورت ظروف و اشیاء تزیینی نیمه شفاف که از نوعی خاک چینی ساخته شده‌اند.