لغت نامه دهخدا بادجان. ( اِ مرکب ) لقب اسب باشد: مر اسب را پارسیان بادجان خوانده اند و رومیان آنرا بادپای و هندوان تخت پران و تازیان براق زمین. ( نوروزنامه ). رجوع به بادپای و بادپیکر شود.
