باد پسین

لغت نامه دهخدا

باد پسین. [ دِ پ َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) بمعنی ضرطه. بادی که از مقعد بیرون آید. ابوالمعالی در هجا گوید :
وقت گفتن از دهانش آنچنان آید نفس
ترب میخورده که بویش آمد از باد پسین.( فرهنگ شعوری ج 1 ورق 179 ).رجوع به باد شود. || اقبال و سعادت آینده. ( ناظم الاطباء: باد ). || باد دبور.( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

بادی که از مقعد بیرون اید
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال تک نیت فال تک نیت فال لنورماند فال لنورماند فال درخت فال درخت فال تاروت فال تاروت