ایای

لغت نامه دهخدا

( آیای ) آیای. ( ع اِ ) ج ِ آیه.
ایای. [ ای یا ی َ ] ( ع ضمیر ) متکلم وحده بمعنی من. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

متکلم وحده بمعنی من

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی إِیَّایَ: فقط من
ریشه کلمه:
ایای (۵ بار)ایی (۶۲۸ بار)ی (۱۰۴۴ بار)
ضمیر منفصل منصوب است، ضمائر نصب برای روشن شدن مرجع ضمیر به آن داخل می‏شود مثل [نَرْزُقُهُمْ وَ اِیّاکُمْ» و مثل«وَقَضی رَبُّکَ اَلّا تَعْبُدُوا اِلّا اِیّاهُ» و مثل «اِیّاکَ نَعْبُدُ وَ اِیّاکَ نَسْتَعینُ» در مفردات گوید: آن لفظی است که ضمائر نصب به آن لاحق می‏شود.