لغت نامه دهخدا ( آهوان ) آهوان. [ هَُ ] ( اِخ ) نام محلی کنار راه سمنان بدامغان ، میان تیلستان و کلاته یعقوب در 266 هزارگزی طهران.آهوان. [ هَُ ] ( اِ ) ج ِ آهو : همه مرگ رائیم پیر و جوان که مرگ است چون شیر و ما آهوان.فردوسی.