امیدا

لغت نامه دهخدا

امیدا.[ اَ ] ( اِخ ) دیار بکر. ( از یسنا ج 1 ص 63 ). و رجوع به آمِد و دیار بکر شود.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم