امانت دار

لغت نامه دهخدا

امانتدار. [ اَ ن َ ] ( نف مرکب ) امین و استوار. ( ناظم الاطباء ). کسی که امانت نگاه دارد. ( فرهنگ فارسی معین ). کسی که دارای صفت امانت باشد و هرچه به او سپارند بدون کسر و نقصان بازدهد،و هرچه به او گویند اعاده آن در هیچ جا و هیچوقت جایز نداند و روا نشمارد. ( ناظم الاطباء ) :
چو دل را محرم اسرار کردند
خموشی را امانتدار کردند.وحشی بافقی.«اثر» آخر بزلف پرفن او نقد دل دادم
امانتدار خود کردم ز نادانی پریشان را.شفیع اثر ( از بهار عجم ).

فرهنگ عمید

۱. کسی که مال دیگری را امانت نگه دارد.
۲. کسی در نگه داری امانت، درست کار باشد.

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱ - کسی که امانت نگاه دارد . ۲ - امین .

دانشنامه عمومی

امانت دار ( لهستانی: Depozytariusz ) یک فیلم کوتاه مستند لهستانی است که در سال ۲۰۱۴ میلادی منتشر شد.
این فیلم در جشنواره های متعددی در داخل و خارج آمریکا نمایش داده شده است.