لغت نامه دهخدا ام درین. [ اُم ْ م ِ دَ ] ( ع اِ مرکب ) زمین بی گیاه. ( از مهذب الاسماء ) ( ناظم الاطباء ) ( از المرصع ). زمین قحطزده. ( منتهی الارب ). زمین مجدبه.( از المنجد ) ( از اقرب الموارد ). زمین لم یزرع. ( از المرصع ). || سختی و تنگی. ( ناظم الاطباء ).
