التوبه

لغت نامه دهخدا

التوبه. [ اَت ْ ت َ ب َ ] ( ع مص ) توبه کردن. بازگشتن از گناه. || درتداول عامه ، عزم بر ترک کاری کردن. بکاری بازگشت نکردن : التوبه که این کار را بکنم ؛ هرگز نخواهم کرد.
ما امت پیغمبریم التوبه التوبه
از شمر و خولی بدتریم التوبه التوبه.

فرهنگ فارسی

توبه کردن . بازگشتن از گناه

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
توب (۸۷ بار)