دانشنامه اسلامی
بکر (۱۲ بار)
«إِبْکَارِ»، «بین الطلوعین» را می گویند. ممکن است «عَشِیّ» و «إِبْکَارِ» اشاره، به دو وقت معین، عصرگاهان و صبحگاهان باشد که انسان آمادگی برای حمد و تسبیح الهی دارد، چرا که هنوز مشغول کار روزانه نشده، و یا آن را به پایان رسانیده است. و ممکن است به معنای «دوام حمد و تسبیح» در تمام مدت شبانه روز باشد، و این تعبیر معمول است که فی المثل می گوئیم: «صبح و شام از او مراقبت کنید»، یعنی همیشه. بعضی، این «حمد و تسبیح» را اشاره، به «نمازهای صبح و عصر» یا «تمام نمازهای پنجگانه» دانسته اند; در حالی که ظاهر تعبیر آیه، مفهومی وسیع تر از آن دارد و نمازها، می تواند فقط مصداقی از آن باشد.
