اشک گلگون

لغت نامه دهخدا

اشک گلگون. [ اَ ک ِ گ ُ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) اشک سرخ. ( آنندراج ) :
گر کُمیت ِ اشک گلگونم نبودی گرم رو
کی شدی روشن به گیتی راز پنهانم چو شمع.حافظ ( دیوان چ قزوینی - غنی ص 199 ).و رجوع به اشک پیازی و اشک جگرگون و اشک حنائی و اشک خون آلوده و اشک خونی و اشک خونین و اشک عقیقی شود.