اسلحه دار

لغت نامه دهخدا

اسلحه دار. [ اَ ل ِ ح َ / ح ِ ] ( نف مرکب ) آنکه سلاح دارد. مسلح. || منصبی در دوره قاجاریه. رجوع به اسلحه دارباشی شود.

فرهنگ عمید

۱. سلاح دار، کسی که سلاح با خود حمل می کند.
۲. آن که مٲمور نگه داری سلاح ها است.

فرهنگ فارسی

( اسم ) سربازی که مائ مور حفظ و حراست اسلحه است .