اسقف نشین

لغت نامه دهخدا

اسقف نشین. [ اُ ق ُ ن ِ ] ( اِ مرکب ) حوزه ای که ریاست روحانی آن با یک اسقف باشد.

فرهنگ عمید

قلمرو ریاست یک اسقف.

فرهنگ فارسی

حوزه ای که ریاست روحانی آن با یک اسقف باشد .

دانشنامه عمومی

در تقسیمات جغرافیایی حوزه نفوذ شرعی کلیساها، به ناحیه ای از یک منطقه مسیحی نشین که امورات دینی آن زیر نظر یک اسقف اداره می شود اُسقُف نشین می گویند. هر اسقف نشین diocese خود به چند کشیش نشین Parish تقسیم می شود.
به همین ترتیب ناحیه ای که امورات مذهبی آن زیر نظر یک اسقف اعظم ( مَطران ) اداره شود سراسقف نشین archdiocese گفته می شود. سراسقف معمولاً در حوزه ولایت کلیسایی Ecclesiastical Province خود بر چند اسقف نظارت و حکمرانی دارد؛ این اسقف ها که زیر نظر سراسقف عمل می کنند اصطلاحاً اسقف یار suffragan نیز نامیده می شوند.
در ادامه تقسیمات نواحی کلیسایی به همین ترتیب ناحیه زیر نظر یک شمّاس بزرگ ( مدیر خادمان کلیسا ) ، را شماس نشین Archdeaconry می گویند.
ساختار سلسله مراتب اداره امور کلیسایی و تقسیمات ناحیه ای آن را به طور کل تشکیلات اسقفی episcopal polity می گویند.