لغت نامه دهخدا ارتاخه. [ اَ خ ِ ] ( اِخ ) پسر آرتِه. وی با بوبارِس پسر مِگاباس بفرمان خشیارشا برای جنگ با یونانیان مأمور حفر کانالی در حوالی کوه آتُس گردید. ( ایران باستان ص 714 ).
