لغت نامه دهخدا
اربعاء. [ اَ ب َ / اُ ب ُ ] ( ع اِ ) قعود اربعاء؛ چهارزانو نشستن.
اربعاء. [ اَ ب ِ ] ( ع اِ ) ج ِ رَبیع، بمعنی یکی از دو ماه ربیعالاول و ربیعالاَّخر. || ستونی از ستونهای بنا. ستونی از ستونهای خانه. || ج ِ ربیعالجداول. ( منتهی الارب ). و الجداول ، ج ِ جدول و هو النهر الصغیر. ( تاج العروس ).