ارائک

لغت نامه دهخدا

ارائک. [ اَ ءِ ] ( ع اِ ) ج ِ اریکة. تختها. سریرها. ( غیاث اللغات ):
بمسند مه و آفتاب ارائک
عطارد بدیوان جاهش محاسب.نظام قاری.|| کوشکهای آراسته. || ج ِ اَراک و اراکة، که درختی است.

فرهنگ فارسی

تختها
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال حافظ فال حافظ فال تک نیت فال تک نیت فال چوب فال چوب فال راز فال راز