لغت نامه دهخدا
اثرة. [ اَ رَ ] ( ع مص ) اثرت البعیر اثرةً؛ رندیدم باطن سپل شتر را. ( منتهی الارب ). || پوست اندرون سم شتر واکردن تا اثر آن در زمین پیدا شود.
اثرة. [ اَ رَ ] ( ع مص )برگزیدن برای خود چیز نیکو را نه برای یاران خود.
اثره. [ اَ ث َ رَ ] ( ع اِ ) اُثْرَه. اَثاره. بقیه چیز. || برگزیده. || بقیه ای از علم که برگزیده و نقل کرده شود از سلف. || بقیه پیه.
اثره. [ اَ ث َ رَ ] ( ع اِمص ) اسم مصدر از ایثار. ایثار. فضیلت.
اثره. [ اُ رَ ] ( ع اِ ) اُثرَت. تنگ سال. || حال ناخوش. || بزرگواری موروثی که زبانزد مردم باشد. || بقیه ای از علم که برگزیده شود. || نشانی است در باطن سپل شتر که به آهن کرده شود تا بدان پی آن شتر گیرند. ( منتهی الارب ).
اثره. [ اُ رَ ]( ع مص ) اَثارَه. اَثر. نقل و روایت کردن سخنی را.
اثره. [ اِ رَ ] ( ع مص ) اُثرَه.
