اتوکش

لغت نامه دهخدا

اتوکش. [ اُ ک َ / ک ِ ] ( نف مرکب ) اتوکشنده :
ز بیداد یار اتوکش نگر
که افکنده درآتشم چون اتو.؟

فرهنگ عمید

کسی که کارش اتو کشیدن لباس است.

فرهنگ فارسی

( اسم صفت ) آنکه جامه ها را اتو میکشد و صاف میکند آنکه شغلش اتو کشیدن است .