معنی نعمت خواره

نعمت خواره

لغت نامه دهخدا

نعمت خواره. [ ن ِ م َ خوا / خا رَ / رِ ] ( نف مرکب ) روزی خوار. روزی خورنده. که از انعام دیگری ارتزاق کند. که رزق و روزی می خورد. نعمت خوار. نعمت خور :
نعمت دنیا و نعمت خواره بین
اینت نعمت اینت نعمت خوارگان.ناصرخسرو.چنین دادم جواب حاسد خویش
که نعمت خواره را کفران میندیش.نظامی.