مجادل. [ م ُ دِ ] ( ع ص ) خصومت کننده و جنگجو و ستیزه جو. ( ناظم الاطباء ). خصومت کننده. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ). || آن که جدال کند. آن که جدل کند. مناقش. مشاح. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). صاحب جدل و مجادله کننده را گویند.( از کشاف اصطلاحات الفنون ). و رجوع به مجادله شود. مجادل. [ م َ دِ ] ( ع اِ ) ج ِ مِجدَل. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). ج ِ مجدل به معنی کوشک. ( آنندراج ). و رجوع به مجدل شود. مجادل. [ م َ دِ ] ( اِخ ) شهری است به خابور. ( منتهی الارب ). نام شهری. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به خابور شود.
فرهنگ فارسی
(اسم ) ۱ - ستیزنده . ۲ - خصومت کننده جمع : مجادلین . شهری در خابور
