فروان. [ ف َرَْ ] ( اِ ) نام روان آسمان زهره است. از دساتیر نقل شد. ( انجمن آرای ناصری ) ( آنندراج ). فروان. [ ف َرْ] ( اِخ ) شهری است در حدود غزنه و آن معرب است و فارسیان پروان گویند. ( یادداشت بخط مؤلف ). شهرکی است نزدیک غزنه. ( از معجم البلدان ). رجوع به پروان شود. فروان. [ ] ( اِخ ) دهی است جزو دهستان ارادان بخش گرمسار شهرستان دماوند، واقع در 15هزارگزی خاور مرکزی بخش ، کنار راه آهن شاهرود. ناحیه ای است واقع در جلگه ، معتدل و دارای 596 تن سکنه. از رودخانه حبله رود مشروب میشود. محصولاتش : غلات ، پنبه ، بنشن و لبنیات است. اهالی به کشاورزی و گله داری و قالیچه ، گلیم و جاجیم بافی گذران میکنند. مزرعه رمضان قره جزء این ده است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1 ).
فرهنگ فارسی
دهی است جزو دهستان ارادان بخش گرمسار شهرستان دماوند واقع در ۱۵ کیلومتری مشرق مرکز بخش سرراه آهن شاهرود جلگه و معتدل ۴۹۶ تن سکنه رودخانه حبله رود محصول غت گله داری قالیچه و گلیم و جاجیم بافی . شهری است در حدود غزنه و آن معرب است و فارسیان پروان گویند .
دانشنامه عمومی
فروان روستایی است از توابع بخش کهن آباد شهرستان آرادان و در فاصله ۱۲ کیلومتری جنوب شرق شهر آرادان قرار دارد. مردم این روستا از قومیت طبری ( مازندرانی ) هستند و به گویش الیکایی که شاخه ای از زبان مازندرانی است سخن می گویند. مختصات جغرافیایی فروان عبارت است از: ۵۲ درجه و ۳۲ دقیقه طول شرقی و ۳۵ درجه و ۱۲ دقیقه عرض شمالی. ارتفاع روستا از سطح دریاهای آزاد ۸۳۹ متر است. بیشتر ساکنین روستای فروان را طوایف مختلف ایل طبری تبار الیکایی که پشت کوهی بودن واز فرهنگ شهرنشینی فاصله داشتند تشکیل می دهند. شغل آن ها دامداری بود و به دلیل پراکنده بودن جمعیت در نقاط مختلف روستا و پیروی از شیوهٔ کوچروی، کدخدای روستای کهن آباد امور مربوط به مردم این منطقه را نیز سرپرستی می کرد و عنوان کدخدایی روستای فروان و کهن آباد و فروان را داشت. در آن زمان در مکان فعلی روستای فروان، کمتر از ۱۰خانوار سکونت داشتند که می توان آنان را بنیان گذاران اولیه روستا دانست. در حدود سال ۱۳۱۵ تعداد ۸ باب ساختمان خشتی در قسمت شرقی روستا توسط دولت احداث و به منظور تشویق عشایر کوچنده ایل الیکایی به اسکان و توسعه کشاورزی به داوطلبانی از آن ها تحویل شد. در اواسط دهه ۱۳۱۰ و در زمان ریاست موسیو گارو بر خالصجات خوار ( گرمسار ) ، خیابان اصلی روستا احداث شد و با واگذاری زمین به مردم، به تدریج اهالی در این نقطه شروع به خانه سازی کرده و روستای کنونی فروان شکل گرفت؛ بنابراین روستا دارای بافت جدیدی است و قدمتی کمتر از یک قرن دارد. اراضی زراعی وسیع و مناسب اطراف فروان، کدخدای غیر بومی و اهل کهن آباد را واداشت عده ای از روستاییان محل سکونت خود را تشویق به نقل مکان و اقامت در فروان نماید. با توجه به موقعیت مناسب جغرافیایی روستای فروان، در مدت نسبتاً کوتاهی تعداد قابل توجهی از خانوارهای عشایر الیکایی که به طور پراکنده در حواشی مراتع کویری شرق روستا و در اوبه های قشلاقی سکونت داشتند، به فروان نقل مکان کردند و جمعیت روستا افزایش یافت به طوری که جمعیت آن در سال ۱۳۲۹ به ۵۹۶ نفر رسید. در طول نیم قرن اخیر تمامی ساکنان مزارع تابعه و روستاهای کوچک اطراف، شامل کهن تل ( گندل ) ، خلخالیه ( خلخال آباد ) ، چشمه شتر و رمضان قره به فروان مهاجرت کرده و در این روستا ساکن شدند. عمده ترین دلایل این مهاجرت را پیوندهای طایفه ای و ایلی، مجاورت زمین های کشاورزی مهاجرین با روستای فروان و بالا بودن سطح آب های زیر زمینی و غیر مسکونی شدن برخی از آن ها بوده است. امروز بیشتر جمعیت فروان را تیره های مختلف ایل الیکایی تشکیل می دهد که به گویش الیکایی تکلم می کنند.
