لغت نامه دهخدا مجدت. [ م َ دَ] ( از ع ، اِمص ) مجد. بزرگواری. بزرگی. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) : دوحه معارف افسرده ، کوکب مجدت آفل. ( ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 443 ).
