لغت نامه دهخدا نفس پرستی. [ ن َ پ َ رَ ] ( حامص مرکب ) هوسبارگی. عمل نفس پرست. رجوع به نفس پرست شود : هر کسی را نتوان گفت که صاحبنظر است عشقبازی دگر و نفس پرستی دگر است.سعدی.
