می سرشت. [ م َ / م ِ س ِ رِ ] ( ص مرکب ) می گون. می گونه. که طبیعت می داشته باشد. که به سرشت و طینت شراب باشد. که چون می سرخگون و مستی فزا باشد. سرشته با می. || مجازاً گلگون. سرخ : دو برگ گلش سوسن می سرشت دو شمشاد عنبرفروش بهشت.اسدی ( گرشاسب نامه ص 166 ).
