مشک سود

لغت نامه دهخدا

مشک سود. [ م ُ / م ِ ] ( ن مف مرکب ) از اسماء معشوق است. ( بهار عجم ) ( آنندراج ). || مشک سنج. ( از ناظم الاطباء ). در صفات عذار و قلم و کاکل. ( از بهار عجم ) ( آنندراج ). آغشته به مشک. عطرآگین. خوشبوی. عطرافشان :
عالم ختن شد از قلم مشک سود ما
جای ترحم است به چشم حسود ما.صائب ( از بهار عجم ).در این فکرم که تعلیم جبین سازم سجودش را
به داغ دل دهم یاد عذار مشک سودش را.شیخ العارفین ( از بهار عجم و آنندراج ).

فرهنگ فارسی

از اسمائ معشوق است
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال تک نیت فال تک نیت فال چوب فال چوب فال درخت فال درخت فال رابطه فال رابطه