گواه لباسی

لغت نامه دهخدا

گواه لباسی. [ گ ُ هَِ ل ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) آنکه گواهی او فروغ صدق نداشته باشد . ( بهار عجم ) ( آنندراج ) :
به یک گواه لباسی که ماه مصر آورد
سیاه کرد رخ دعوی زلیخا را.صائب ( از آنندراج ).