هوکه

لغت نامه دهخدا

( هوکة ) هوکة. [ ک َ ] ( ع اِ ) گود. مغاک. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). حفرة. ( از اقرب الموارد ).
هوکة. [ هََ وِ ک َ ] ( ع ص ) ( ارض... ) زمین بوی ناک. ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ).

گزارش محتوای نامناسب