فکنده سپر

لغت نامه دهخدا

فکنده سپر. [ ف َ / ف ِ ک َ دَ / دِ س ِ پ َ ] ( ص مرکب ) مغلوب.( یادداشت مؤلف ). شکست خورده. تسلیم شده :
راست گفتی هزیمتی سپهند
خسته و جسته و فکنده سپر.فرخی ( دیوان ص 101 ).چه عجب داری از فکنده سپر
شرم عثمان ز رعب پیغمبر.سنائی.